ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ- Β2 ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΧΙΛΙΟΜΟΔΙΟΥ

ΙΣΤΟΡΙΑ  Β΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

σελ. 65-68

1. Εξάπλωση των Τούρκων και τελευταίες προσπάθειες για ανάσχεσή τους

2. Η Άλωση της Πόλης

                              1. Η Κωνσταντινούπολη

(Εργάστηκαν οι μαθητές Σελιώτης Κώστας,Παπαμιχαήλ Αντώνης, Μαρμαράς Δημήτρης)                                                        
                                                                                               
                                                                              

    

 

 

                 Η γεωπολιτική Θέση της  

                              Κων/πολης

                                                                        

   Η γεωπολιτική θέση  της Κωνσταντινούπολης ειναι πολύ σημαντική διότι είναι σταυροδρόμι σε Ευρώπη - Ασία και σε Μεσόγειο -Εύξυνου  Πόντου,για αυτό το λόγο και η Κωνσταντινούπολη είχε ανεπτυγμένο εμπόριο.Επίσης η Κων/πόλη  ηταν οχυρομένη απο την ίδια τη φύση του κάθως  περιβαλόταν και απο τις τρείς πλευρές του με θάλασσα ενω η πλευρά της γης ηταν εύκολο να οχυροθεί.Τα εγκαίνια της έγιναν στις 11 Μαϊου το 330.   http://www.slideboom.com/presentations/432898 video για την Κων/πόλη.

Εδώ βλέπουμε το γιατι η γεωπολιτική θέση της Κωνσταντινούπολης είναι τόσο σημαντική. Όπως βλέπουμε είναι σταυροδρόμι  Μεσογείου - Εύξεινου Πόντου και Ευρώπης - Ασίας

 constantinople.ehw.gr  
 

Αγία Σοφία

Yδραγωγείο της Κωνσταντινούπολης, όπως σώζεται

Μ. Κωνσταντίνος

 

 

     

    

Τμήμα των τειχών
της Κωνσταντινούπολης από το μέρος
της στεριάς, όπως είναι σήμερα.

 

 2. Οι Οθωμανοί και οι κατακτήσεις τους

(Εργάστηκαν οι μαθήτριες Ταγαρά Γιωργία, Ξεπαπαδάκη Ιωάννα, Μπίτζιου Κατερίνα)

Η επέκταση των Οθωμανών

• Οθωμανοί:  *τουρκική φυλή-ασιάτες νομάδες.

                          * εμφανίστηκαν στα τέλη  του 13ου  αιώνα

• Επέκταση των Οθωμανών:  *κατέκτησαν βαθμιαία όλη τη Μικρά Ασία

                                                  *πέρασαν στην Ευρώπη (μέσα του 14ου αιώνα)

           * 1393: Η οθωμανική αυτοκρατορία εξαπλώνεται στη βόρεια Ελλάδα.                      *1453: Μετά από αλλεπάλληλες προσπάθειες και πολύχρονη πολιορκία οι    Οθωμανοί αναλαμβάνουν τον έλεγχο της Κωνσταντινούπολης.     

• Παράγοντες που τους βοήθησαν: *η κατάργηση των βυζαντινών ακριτών  

                                                           * ο θεσμός των γαζήδων
                                                           * το παιδομάζωμα και η συγκρότηση του
                                                             τάγματος  των γενίτσαρων.                   
                                      

                              

        Το παιδομάζωμα και οι γενίτσαροι

(εργάστηκαν οι μαθήτριες Μαρίνου Όλγα, Μπακλώρη Γιώτα, Σιάνου Μαρισόφη, Τσίρτση Νίκη)

 

  Η ανάγκη ενίσχυσης του στρατού των Οθωμανών οδήγησε στη στρατολόγηση των χριστιανόπαιδων (παιδομάζωμα) και τη συγκρότηση του επίλεκτου τάγματος των γενίτσαρων. Ήταν και ένας τρόπος εξισλαμισμού. Καθιερώθηκε από τον Μουράτ Β΄ στο πρώτο μισό του 15ου αι.

Ν. Γκύζης, Παιδομάζωμα

Ανάθεμα την ώρα

την πρώτην Απριλιά,

που βγήκε το Ιζάμι

                  και μάζωξε παιδιά!

Ν. Γκύζης, Τ΄αρρεβωνιάσματα

(Για να αποφύγουν το παιδομάζωμα οι Έλληνες αρραβώνιαζαν τα παιδιά τους μικρά, γιατί σύμφωνα με τον τουρκικό νόμο,τα μόνα αρσενικά παιδιά που  γλύτωναν ήταν οι μοναχογιοί, οι ορφανοί και οι έγγαμοι).

         

                 
    Οι Γενίτσαροι

ήταν επίλεκτα σώματα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αρχικά συγκροτούνταν από αιχμαλώτους πολέμου και παιδιά χριστιανικών οικογενειών που εξαναγκάζονταν από μικρή ηλικία σε στρατιωτική υπηρεσία.

                                el.wikipedia.org/wiki/genitsaroi  

                              
    

        3. Η αδυναμία του Βυζαντίου

  (Εργάστηκαν οι μαθητές Σπύρος Μέξιας, Χρήστος Μέξιας, Πολύδωρος Χατζηρόδος)

 

Μετά τα μέσα του 14 αιώνα στο Βυζάντιο άρχισαν οι εμφύλιοι πόλεμοι και έφεραν στρατιωτική και οικονομική κατάρρευση.

Το νόμισμα υποτιμήθηκε και η εξαθλίωση οδήγησε το λαό σε επαναστάσεις.

Το Βυζάντιο ήταν ήδη εξασθενημένο και διαιρεμένο τους τελευταίους δύο αιώνες, σκιά της παλιάς Αυτοκρατορίας. Η Άλωση του 1204 από τους Σταυροφόρους και αργότερα, μετά την επανάκτησή της το 1261, οι πολιτικές και θρησκευτικές έριδες, η αδυναμία βοήθειας από την Δύση, η άσχημη οικονομική κατάσταση και η φυγή ανθρώπινου δυναμικού, οδήγησαν στη σταδιακή εξασθένηση και συρρίκνωση. Η κατάληψη της Καλλίπολης το 1354 από τους Οθωμανούς, η οποία έφερε ορδές φανατικών μουσουλμάνων πολεμιστών στην Ευρώπη, σταδιακά κύκλωσε εδαφικά το Βυζάντιο, το οποίο έγινε το 1373 φόρου υποτελής στον Οθωμανό σουλτάνο.http://el.wikipedia.org/wiki/%CE

  Μέχρι τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ μελών της παλαιολόγειας δυναστείας στα μέσα του 14ου αιώνα (1341-1354) το Βυζάντιο παρέμενε μια βιώσιμη πολιτική οντότητα με αξιόλογη εδαφική έκταση και πόρους. Στη συνέχεια, κατά τον τελευταίο αιώνα της ύπαρξής της, η πάλαι ποτέ Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν μια χαλαρή ένωση ανεξάρτητων ηγεμονιών (Κωνσταντινούπολη, Θεσσαλονίκη, Μορέας κ.λπ.) τις οποίες διοικούσαν μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας. Η επικράτεια του αυτοκράτορα περιοριζόταν στην Κωνσταντινούπολη, τη γύρω περιοχή, κάποιες πόλεις στην Προποντίδα και τα θρακικά παράλια του Εύξεινου Πόντου, καθώς και ορισμένα νησιά. Η οικονομική βάση της αυτοκρατορίας ήταν πλέον κυρίως αστική, και από πολλές απόψεις η Κωνσταντινούπολη κατά τον τελευταίο αιώνα της παραλληλίζεται με τις ιταλικές πόλεις-κράτη. Τα κρατικά έσοδα ήταν ιδιαίτερα περιορισμένα και προέρχονταν κυρίως από φόρους, όπως στην πώληση του κρασιού, μονοπώλια, όπως το αλάτι, και δασμούς.

 http://www.ehw.gr/constantinople/Forms/fLemmaBody.aspx?lemmaid=10825

  Έτσι, η Άλωση ήλθε ως φυσικό αποτέλεσμα και της αδιάκοπης επέκτασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην ευρύτερη περιοχή. Οι συγκρούσεις ήταν ιδιαίτερα άνισες υπέρ των Τούρκων

 

 4. Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους

                  Τούρκους

(Εργάστηκαν οι μαθήτριες  Τσελώνη Γιώτα, Τζικολάι Νίνα, Μπουλντά Μαρία. Μάρρα Άντζελα)  

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας, της οποίας Αυτοκράτορας ήταν ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, από τον οθωμανικό στρατό, με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β'. Η πολιορκία διήρκεσε από τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαϊου 145.http://el.wikipedia.org/wiki

-> Σύμφωνα με πληροφορίες, ο αριθμός των ανδρών του σουλτάνου έφτανε τους 100.000 άνδρες,και τα μεγάλα κανόνια τους άνοιξαν τεράστια ρήγματα στο εξωτερικό τείχος.
->Συνολικά, η δύναμη των υπερασπιστών της Πόλης δεν ξεπερνούσε τους 7.000 άνδρες, εκ των οποίων οι 5.000 ήταν Βυζαντινοί και οι άλλες 2.000 διάφοροι αλλοεθνείς εθελοντές. Αλλά η πραγματική άμυνα βασιζόταν στα πανίσχυρα τείχη της πόλης, τα οποία είχαν στο μεταξύ επισκευαστεί, η τάφρος γύρω από το χερσαίο μέρος είχε καθαριστεί και ο Κεράτιος Κόλπος είχε κλείσει με την αλυσίδα του.
-> Οι Τούρκοι προσπάθησαν να σπάσουν την αλυσίδα του Κερατίου κόλπου, αλλά δεν τα κατάφεραν.

-> Τότε, κατασκεύασαν διόλκο 12 χλμ., από το Βόσπορο στον Κεράτιο κόλπο  και πέρασαν με αυτόν τον τρόπο 70 πλοία στον Κεράτιο κόλπο.

   




-> Η τελική επίθεση έγινε στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, διότι εκεί το τείχος είχε σχεδόν καταπέσει.  Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ' πολέμησε και έπεσε στα τείχη σαν απλός στρατιώτης.

 

 Ο Σφραντζής, μαρτυρεί: "...Ύστερα οι εχθροί ανέβηκαν σωρηδόν στα τείχη και διασκόρπισαν τους δικούς μας. Εγκατέλειψαν τα εξωτερικά τείχη και έμπαιναν πια από την πύλη καταπατώντας ο ένας τον άλλον. Αυτά γίνονταν, όταν σηκώθηκε φωνή και από μέσα και από έξω και από τη μεριά του λιμανιού: Εάλω το φρούριον και τα στρατήγεια και τα σημαία άνωθεν εν τοις πύργοις έστησαν και αυτή η κραυγή έτρεψε τους δικούς μας σε φυγή και ζωντάνεψε τους εχθρούς μας, οι οποίοι με ενθουσιασμό και αλαλαγμούς, χωρίς πια κανένα φόβο, ανέβαιναν όλοι τους στα τείχη. Βλέποντάς τα όλα αυτά, ο δυστυχισμένος ο αυτοκράτορας, ο αφέντης μου, παρακαλούσε με δάκρυα στα μάτια τον Θεό και παρότρυνε τους στρατιώτες να φανούν γενναίοι. Αλλά δεν υπήρχε πια καμιά ελπίδα για συνδρομή ή για βοήθεια από πουθενά".

  «Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ' ἐμὸν ἐστίν οὔτ' ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως άποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν». Ο αυτοκράτορας είπε στον Μωάμεθ, όταν αυτός του ζήτησε να παραδώσει υην Πόλη, ότι το να παραδώσει την πόλη δεν επαφίεται ούτε σ’ αυτόν, ούτε σε άλλον από τους κατοίκους της, διότι με κοινή απόφαση οι πάντες θα πεθάνουν αυτοπροαιρετα και δεν θα υπολογίσουν τη ζωή τους.

Απόσπασμα από ντοκυμαντέρ του Natiional Geographic.Υπάρχουν 6 μέρη και μας δίνουν πολλές πληροφορίες.

Πολλά τραγούδια αναφέρονται στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης.
http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos%20Politismos/Yliko/mou/tragoudia_gia_tin_alosi.htm
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=148


           Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
       (Εργάστηκαν οι μαθητές Σκούπας Στέλιος, Χαντζιάρας Δημήτρης)



Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ ο Παλαιολόγος, 9 Φεβρουαρίου 1404 - 29 Μαΐου 1453 (49 ετών) , ήταν ο τελευταίος Αυτοκράτορας του οποίου η ηρωϊκή αντίσταση κατά των Οθωμανών σφράγισε τις ύστατες στιγμές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, περνώντας ο ίδιος στη σφαίρα του θρύλου, του μύθου και της φαντασίας.
 Γιος του αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου (1391-1425) από την Ελένη Δραγάση, κόρη του Σέρβου άρχοντα των Σερρών, και νεότερος αδελφός τού αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου . Γεννήθηκε το 1404.
   Τον Οκτώβριο του 1443 ανέλαβε δεσπότης του Μυστρά και αφιερώθηκε με ζήλο στη διοικητική και στρατιωτική αναδιοργάνωση του δεσποτάτου, με απώτερο σκοπό την ενίσχυση της άμυνας της Πελοποννήσου έναντι της τουρκικής απειλής. Οικοδόμησε τα τείχη του Εξαμιλίου στον Ισθμό της Πελοποννήσου και επέκτεινε το δεσποτάτο του κατακτώντας τη Βοιωτία και τη Φωκίδα. Όμως ο Μουράτ Β΄ οργάνωσε μια μεγάλη εκστρατεία εναντίον του. Κατέστρεψε το φρούριο στο Εξαμίλιο, την Κόρινθο και την Πάτρα. Ο Κωνσταντίνος αναγκάστηκε να ζητήσει ειρήνη και να γίνει φόρου υποτελής στον Τούρκο σουλτάνο.
 Μετά τον θάνατο τού Ιωάννη Η΄, στέφθηκε αυτοκράτορας στον Μυστρά (6 Ιανουαρίου 1449) και πήγε στην Κωνσταντινούπολη με πολλές ελπίδες και μεγάλη αγωνία για το μέλλον τής αυτοκρατορίας. Η τουρκική απειλή περιέσφιγγε τη βασιλεύουσα και στρεφόταν πλέον εναντίον της. Ο Κωνσταντίνος αφιερώθηκε στην επισκευή και την ενίσχυση των οχυρωματικών έργων, καθώς και στην αναδιοργάνωση τού στρατού, ο οποίος θα αναλάμβανε το βαρύ έργο της άμυνας τής πόλης. Οι αποδεδειγμένες πολιτικές και στρατιωτικές ικανότητες τού Κωνσταντίνου δεν είναι δυνατόν να ανατρέψουν τον διαμορφωμένο συσχετισμό δυνάμεων, η άνοδος δε στην εξουσία τού φιλόδοξου σουλτάνου Μωάμεθ Β΄ (1451) έκανε περισσότερο αισθητό τον κίνδυνο για την Κωνσταντινούπολη. Η ανέγερση στον Βόσπορο τού υψηλού φρουρίου Ρούμελι Χισάρ και οι στρατιωτικές προετοιμασίες των Τούρκων, συντονίζονταν με τελικό στόχο την άλωση τής πρωτεύουσας τής αυτοκρατορίας.
  Στις 28 Μαΐου, ο Μωάμεθ αποφάσισε τη γενική και τελική επίθεση εναντίον της πόλης. Ο Κωνσταντίνος, μετά την τέλεση της θείας λειτουργίας στον ναό της Αγίας Σοφίας, ενθάρρυνε τη φρουρά που θα έδινε τον αγώνα για την απόκρουση τής μεγάλης επίθεσης. Πράγματι, η πρώτη επίθεση αποκρούστηκε, αλλά η αναπλήρωση των απωλειών τής φρουράς ήταν δύσκολη. Ο τραυματισμός του Γενουάτη Ιουστινιάνη υπήρξε σοβαρό πλήγμα. Τέλος και ενώ ο Κωνσταντίνος αγωνιζόταν με στο πλευρό των στρατιωτών του ως απλός στρατιώτης, οι Τούρκοι μπήκαν στην πόλη το πρωί της 29ης Μαΐου του 1453.
  Ο θρύλος λέει ότι τη στιγμή που ο βασιλιάς περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, ένας άγγελος του Κυρίου τον άρπαξε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά, αφού πρώτα τον μαρμάρωσε.Στη σπηλιά αυτή περιμένει για αιώνες ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" να ξαναέρθει την κατάλληλη στιγμή, "το πλήρωμα του χρόνου", και ο άγγελος Κυρίου θα του ξαναδώσει τη ζωή και το σπαθί του για να διώξει τους Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη. Άλλοι θρύλοι και προφητείες αναφέρουν ότι θα τους κυνηγήσει μέχρι την "Κόκκινη Μηλιά" και στη μάχη που θα γίνει οι Τούρκοι θα νικηθούν και "θα κολυμπήσει το μοσχάρι στο αίμα τους". Ο θρύλος προσθέτει, ακόμα, ότι οι Τούρκοι ψάχνουν συνεχώς να ανακαλύψουν τη σπηλιά, όπου βρίσκεται ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς για να χτίσουν την είσοδό της, ώστε να μην μπορεί να ξαναβγεί από εκεί. Όμως, οι προσπάθειες τους είναι συνεχώς άκαρπες, αφού ο άγγελος προστατεύει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά και περιμένει την εντολή του Θεού για να τον ξυπνήσει.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%


 

 

             5 Οι συνέπειες της Άλωσης

Η Άλωση τραυμάτισε την περηφάνεια των Ελλήνων, σύντομα όμως άρχισαν να ελπίζουν στην ανάσταση του Γένους.
Το πνεύμα του Βυζαντίου μεταφέρθηκε από τους λογίους του στη Δύση.
Οι Οθωμανοί έκλεισαν τους δρόμους της Ανατολής ωθώντας τους Ευρωπαίους στις μεγάλες ανακαλύψεις.

            6. Ελπίδες Αναγέννησης

        (Εργάστηκαν οι μαθήτριες Μπουλούκου Ευαγγελία, Φλέσσα Κατερίνα)

  
Μύθοι και θρύλοι αναπτύχθηκαν γύρω από την άλωση της Πόλης, για να θρέψουν τις ελπίδες και το θάρρος του έθνους επί αιώνες.

Ο τρόπος που θυσιάστηκε ο τελευταίος Αυτοκράτορας, καθώς και ότι δεν διασώθηκαν πληροφορίες για τις τελευταίες στιγμές του στο πεδίο της μάχης, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ποικίλους θρύλους με κυριότερο αυτόν του «μαρμαρωμένου βασιλιά» που περιμένει την στιγμή να ανακτήσει την Πόλη και την Αυτοκρατορία του. 
Μια λαϊκή χριστιανική παράδοση, αναφέρει ότι τη στιγμή που διέρρηξαν οι Τούρκοι την πύλη της Αγίας Σοφίας τελούνταν η θεία λειτουργία και ο ιερέας τη στιγμή που είδε τους μουσουλμάνους να ορμούν στο πλήθος των πιστών, εισήλθε και εξαφανίσθηκε μέσα στον τοίχο, πίσω από το Άγιο Βήμα, που άνοιξε μπροστά του κατά τρόπο μαγικό. Λέγονταν ότι όταν η Κωνσταντινούπολη θα επανέλθει στα χέρια των Χριστιανών, ο ιερέας θα βγει από τον τοίχο για να συνεχίσει την λειτουργία. Ένας άλλος θρύλος λέει ότι ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος στο ένα του χέρι είχε έξι δάχτυλα και αν βρεθεί κάποιος Έλληνας που έχει έξι δάχτυλα , τότε θα ανακτήσει την Πόλη και την αυτοκρατορία του.   http://el.wikipedia.org/wiki

"Πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι" Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Ποντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα. Τότε πήγε ένα παλλικάρι, γιός μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο "Πάρθεν η Πόλη, Πάρθεν η Ρωμανία". Το εκκλησίασμα και ο Πατριάρχης άρχισαν τον θρήνο, αλλά ο νέος τους απάντησε "Κι αν η Πόλη έπεσε, κι αν πάρθεν η Ρωμανία, πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι". http://smiland.pblogs.gr/2008/04/alwsh-ths-polhs-thryloi-ka-paradoseis.html

 "ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΥ": Κάποιος καλόγερος είχε ψαρέψει σε ένα ποτάμι ψάρια και τα τηγάνιζε κοντά στην όχθη του ποταμού. Τη στιγμή εκείνη ακούστηκε από ένα πουλί το μήνυμα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Τούρκους. Ο καλόγερος σάστισε και αμέσως τα μισοτηγανισμένα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι και ξαναβρέθηκαν στο ποτάμι. Εκεί ζουν αιώνια μέχρι τη στιγμή της απελευθέρωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους, οπότε και θα ξαναβγούν για να συνεχιστεί το τηγάνισμα τους. http://smiland.pblogs.gr/2008/04/alwsh-ths-polhs-thryloi-ka-paradoseis.html

Ο παπάς της Αγίας Σοφίας.

 Ένας άλλος θρύλος ιδιαίτερα αγαπητός είναι ο θρύλος του παπά της Αγίας Σοφίας. Η παράδοση λέει ότι την ώρα που οι Τούρκοι έμπαιναν στην εκκλησία, ο παπάς διέκοψε τη λειτουργία και κρύφτηκε πίσω από το ιερό. Σε εκείνο το σημείο που κρύφτηκε ενώ υπήρχε μία πόρτα, "ως δια μαγείας" η πόρτα έγινε τοίχος τον οποίο κανείς και ποτέ δεν κατάφερε να σπάσει από τότε. Ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Έλληνες μάστορες τους οποίους έφερναν για αυτό το σκοπό δεν μπόρεσαν να γκρεμίσουν τον τοίχο. Ο θρύλος καταλήγει ότι όταν η Αγία Σοφία ξαναγίνει ελληνική εκκλησία, τότε ο παπάς θα βγει από το ιερό και θα ολοκληρώσει την ημιτελή λειτουργία του.

http://edo-makedonia.pblogs.gr/2010/05/29-maioy-1453-alwsh-ths-polhs.html 

  ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΝ

Όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη ξεκίνησαν να καταστρέφουν τις εκκλησίες και τα μοναστήρια. Στην Αγία Σοφιά είχε καταφύγει πολύ λαός, κυρίως γυναικόπαιδα, για να αποφύγουν τον θάνατο. Όμως η παρουσία τους εκεί δεν τους έσωσε, καθώς φανατισμένοι από τους δερβίσηδες μωαμεθανοί μπήκαν στην εκκλησία και άρχισαν να σφάζουν αδιακρίτως όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Ο σωρός των πτωμάτων έφτασε τα δέκα μέτρα. Όταν μάλιστα ο Σουλτάνος Μωάμεθ προσπάθησε να μπει στο ναό το άλογο του σκόνταψε πάνω στα πτώματα, Με την οπλή του το άλογο άφησε ένα σημάδι στην κορυφή ενός στύλου, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα. Τις πιο πολλές εικόνες και τοιχογραφίες της Αγία Σοφιάς τις κατέστρεψαν οι Τούρκοι. Όταν, όμως, οι άπιστοι εισβολείς έφτασαν στον εξώστη - γυναικωνίτη και ένας τσαούσης (Τούρκος αξιωματικός) προσπάθησε με έναν πέλεκυ να καταστρέψει μια τοιχογραφία της Παναγίας που κρατά στα χέρια της τον Ιησού μωρό, έγινε το θαύμα ! Τη στιγμή που ο Τούρκος προσπάθησε να καταφέρει το πρώτο χτύπημα στην τοιχογραφία κεραυνοβολήθηκε κι έπεσε νεκρός. Τη θέση του πήρε ένας άλλος Τούρκος, αλλά την ίδια στιγμή κι εκείνος είχε την ίδια τύχη. Οι υπόλοιποι βάρβαροι πανικοβλήθηκαν απ' το πρωτόγνωρο γι' αυτούς θαύμα και γεμάτοι τρόμο, αλλά και σεβασμό εγκατέλειψαν την ανόσια προσπάθεια τους. Η συγκεκριμένη τοιχογραφία σώζεται μέχρι σήμερα στον δεξιό εξώστη της Αγία Σοφιάς. http://www.zoiforos.gr/afieromata/istorika/1453/item/5313

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Όταν οι Τούρκοι μπήκαν στη Βασιλική Εκκλησία, ένας ιερέας τελούσε τη θεία Λειτουργία. Βλέποντας τους άπιστους να μπαίνουν, δε σκεπτόταν παρά πώς να σώσει από τη βεβήλωση τον ιερό άρτο και το πολύτιμο Αίμα του Χριστού. Ανέβηκε, λοιπόν, βιαστικός στον Άμβωνα, κρατώντας τ' Άγιο Δισκοπότηρο κι εξαφανίστηκε σε μια μικρή πόρτα. Την έκλεισε πίσω του, μα δυστυχώς οι Τούρκοι τον είχαν δει κι έτρεξαν να τον προφτάσουν. Όταν όμως έφθασαν στο σημείο που θα έπρεπε να βρίσκεται η πόρτα, ξαφνιάστηκαν γιατί δεν είδαν παρά μόνο μια γυμνή, λεία επιφάνεια χωρίς το παραμικρό σημάδι ανοίγματος. Αγριεμένοι, προσπάθησαν να γκρεμίσουν τον τοίχο, αλλά έσπασαν τα όπλα τους, χωρίς να καταφέρουν τίποτε! -Ας φέρουν τους χτίστες του στρατού μας, αποφάσισε ο Σουλτάνος. Έτσι θα δούμε τι είναι πίσω απ' αυτόν τον τοίχο. Οι χτίστες ήρθαν με τα εργαλεία τους κι άρχισαν να χτυπούν τον τοίχο. Παρ' όλες τους τις προσπάθειες όμως, δεν μπόρεσαν ούτε να τον τρυπήσουν κι ομολόγησαν πως σίγουρα υπήρχε κάποιο τεχνικό μέσο, που τους ήταν άγνωστο. -Είστε ανίκανοι, φώναξε καταθυμωμένος ο Σουλτάνος και θα τιμωρηθείτε! Να φέρουν βυζαντινούς χτίστες! Τότε έφεραν βιαστικά όσους μπόρεσαν και απειλώντας τους με θάνατο, τους πρόσταζαν να ρίξουν αυτόν τον τοίχο! Μα, ούτε κι αυτοί δεν τα κατάφεραν! Γιατί, το θέλημα του θεού, πιο δυνατό από κάθε ανθρώπινη δύναμη, κρατούσε αυτές τις πέτρες δεμένες γερά, για να προστατεύει τον ιερέα. Όλους αυτούς τους αιώνες, ο ιερέας αγρυπνεί, σφίγγοντας το δισκοπότηρο, που προστάτευσε από τους άπιστους! Μα, όταν θα ξαναπάρουμε την Πόλη, η πόρτα θα ξανανοίξει μόνη της, ο ιερέας θα βγει, θα ξαναμπεί στο ιερό και θα συνεχίσει τα λόγια της λειτουργίας, από κει ακριβώς που είχε σταματήσει.

  http://www.zoiforos.gr/afieromata/istorika/1453/item/5313